อยากเสนอโลกแห่งความเป็นจริง ที่อาจไม่มีใครสนใจ
ในขณะที่เราจ่ายภาษี กันอย่างน้อย 10% ของรายได้เข้ารัฐ ส่วนหนึ่งบำรุงท้องที่ จนบางที่ จากเทศบาลได้ยกเป็นตำบล
จากตำบลยกเป็นอำเภอ ทำให้หน่วยงานได้รับเงินอุดหนุนมากขึ้น สังเกตจาก สำนักงานที่ใหญ่โต โอ่ฐานขึ้น ตามสถานะ บ้านที่อยู่มาก่อนการบังคับใช้ พรบ.จัดสรรที่ดิน 2543 ก็อยู่กันมาได้ ลองสังเกตดูนะคะ ว่าบ้านเดิมๆ แถวๆ เดียวกันกับเรา มียามไหม? ไฟถนน ก็ของ หลวง คือ อบต. มาดูแล ใบไม้ก็ร่วง ก็กวาด กันตามสภาพ ขยะก็เสีย อบต.ปีละ 300 บาท ขโมย ขโจรก็ เสี่ยงเหมือนๆกัน แถมการไม่มียาม ก็ทำให้ทุกคนช่วยกันสอดส่อง ระมัดระวัง ไม่ได้ผลักภาระไปว่าก็มียามแล้ว เลยไม่สนใจ ยิ่งหลังๆ หมู่บ้านที่มียามนั่นแหละ น่ากลัว ลองคิดดูสิคะ ว่าถ้ามีทางเลือก คนดีๆซักกี่คนจะมาทำอาชีพยาม ที่หมู่บ้านมักเจอการขโมยในบ้านที่ทราบดี ขอเน้นนะคะ ว่า ทราบดี ว่าเราอยู่บ้านเวลาไหน อยู่กี่คน ข้าวของเยอะไหม (เวลาซื้อของมาส่ง ทีวี ตู้เย็น แอร์ ต้องผ่านป้อมยาม ใช่ไหมคะ) เค้าจะเลือกขึ้นขโมยบ้านที่มีสตางค์ ข้าวของเยอะ แต่ไม่มีเวลาอยู่บ้าน ขึ้นทีก็สบายค่ะ ได้คุ้มสุดๆ เคยมีเพื่อนเพิ่งขึ้นบ้านใหม่ เธอเป็นสาวโสด เลยซื้อบ้านตัวอย่างอยู่หน้าป้อมยาม ดิฉันก็แซวเล่นเลยว่าเลือกบ้านซะมาอยู่หน้าสายโจรเลยนะ พูดเล่นนะคะ เดิมยังไม่ได้คิดว่ายามจะเลวร้ายขนาดนั้น แต่ไม่น่าเชื่อเลยค่ะ ว่าอีกเพียงหนึ่งเดือนต่อมา เธอโทร.มาบอกว่าโขมยขึ้นบ้านตอนกลางวันแสกๆ ที่เธอออกไปทำงาน ขนไปเรียบเลยค่ะ เป็นไงหละคะ บ้านหน้าป้อมยาม ปลอดภัยไหมหละคะ เธอต้องฟ้องบริษัทยาม โทษฐาน ทำงานบกพร่อง ซึ่งรับชดใช้แต่ของที่เคลื่อนย้ายไม่ได้ เช่น ทีวี ตู้เย็น เฉพาะที่มีใบเสร็จหรือ รูปเป็นหลักฐาน โจรก็คงทราบ เลยไม่ได้เอาไป เลือกเอา notebook กับทองหยองที่เธอเก็บหอมรอมริบไว้ไป ซึ่งก็ไม่มีหลักฐานใดๆ เศร้าจริงๆเลยค่ะ อ้อกลับมา เรื่องนิติฯต่อ พวกเราคนทำงาน กว่าจะมีบ้านซักหลังก็เก็บเงินกันหลายปี ผ่อนกันเดือนตั้งแต่ 7000-20000 บาท เสียดอกเบี้ยไปหล่อเลี้ยงพวกธนาคาร (นายทุน) เดือนละโขอยู่ แต่เงินเดือนกว่าจะขึ้นลองคิดดูนะคะ ประเมินยากเย็น เพื่อขึ้นหลักร้อยบาทต่อเดือน แล้ววันหนึ่ง ไอ้บ้านที่อยู่นี่มันก็ต้องเอาเงินอีกส่วนไปหล่อเลี้ยงคนกลุ่มหนึ่ง ที่เค้าบอกว่าเค้ามีจิตอาสา ปรารถนาดีสุดๆ เพื่อดูแลทรัพย์สินให้เรา ค่าใช้จ่ายประมาณ 10% ของค่าผ่อนบ้าน เมื่อเหลือบไปดูค่าใช้จ่ายก็พบว่ามีแต่ค่าใช้จ่ายเกินจริง เกินจำเป็น เช่น ค่ายาม (ลองอ่านเรื่องด้านบนแล้วจะทราบว่าจำเป็นมากเพียงใด) ที่หมู่บ้านจ้างมาเอง จ่ายรายวัน ไม่มีประกันสังคม พูดไทยก็ไม่ชัด มีแค่เครื่องแบบยาม ละก็มีหน้าที่ตะเบ๊ะเท่ห์ๆ เวลารถเข้าออก คิดหัวละ 10000-12000 ทั้งที่จ่ายจริง 200x30=? ต่อคน ค่ากวาดใบไม้ ทำสวน 30000 ต่อเดือน จ่ายจริง 150x30=? ต่อคน (จริงๆกวาดแค่ 2-3 คน) ยังไม่รวมค่าจัดเลี้ยง ค่าตกแต่ง เช่น ปีใหม่ วันพ่อ วันแม่ อีกเท่าไหร่ก็ไม่ทราบ เพราะตอนหลังพอมีคนถามว่าทำไมค่าใช้จ่ายถึงได้แพงนัก ก็ไปงุบงิบทำกันในกลุ่ม ไม่เปิดเผยเหมือนตอนแรก สรุปว่าดิฉันจ่ายภาษีเข้ารัฐปีละเกือบ 30000 บาท แลกกับการไม่ได้รับการดูแล และต้องมาจ่ายค่าส่วนกลางอีกปีละอีก 10000 บาท ตาม พรบ.จัดสรรที่ดิน 2543 ที่ดูดี มีเหตุผล แต่แผงไปด้วยอาวุธสำหรับคนฉวยโอกาส ขาดคนตรวจสอบ ขอให้สมญานาม พรบ.จัดสรรที่ดิน 2543 ว่าเป็น พรบ.ปอกลอก 2543 ก็แล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น