ลองอ่าน หนังสือ “พ่อรวยเล่าเรื่อง เกมการเงินของคนรวย” สิคะ
ชีวิตคนทำงานเป็นลูกจ้าง (ส่วนน้อยของประเทศ) ที่จ่ายประกันสังคม จ่ายเดือนละสูงสุด 750 บาท สิทธิการรักษา
ก็ต้อง รพ.ที่ประกันตน ซึ่งนับวันก็มีแต่ลดน้อยลง ไม่เหมือนบัตรทองที่ฐานเสียงคนส่วนใหญ่ของประเทศ)
ไม่ต้องเสียอะไร ใช้ที่ไหนก็ได้ ตลกดีนะประเทศไทย
รู้หรือไม่
กฏหมายเอื้อให้นายทุนจ่ายภาษีน้อยกว่าคนทำงาน
กว่าจะได้มาเป็นรัฐบาล ต้องได้รับการสนับสนุนเงินทุนจากคนหลายกลุ่ม
รัฐบาลออกกฏหมายภายใต้การผลักดันจากนายทุนที่ต้องการเอื้อธุรกิจของตน
ประกันสังคม คือ แชร์ลูกโซ่ ที่ถูกกฎหมาย เอาเงินของคนที่จ่ายวันนี้ ไปจ่ายคนก่อนหน้า
ประกันชีวิต คือ เงินออมของเราที่เอาไปฝากให้คนอื่นเก็บ ถอนได้ แต่ไม่ครบจำนวน และต้องเสียค่าฝาก
กองทุนรวม คือ เงินออมของเราที่เอาไปฝากให้คนอื่นลงทุน และต้องเสียค่าจัดการ แต่คนจัดการไม่ต้องรับความเสี่ยงใดๆ
ขอแถมว่า ค่าส่วนกลางหมู่บ้าน คือ เงินค่าคุ้มครองและรับการดูแลจากผู้มีอิทธิพลในหมู่บ้าน จ่ายเพื่อแลกกับการได้อยู่อย่างปกติสุข มีคนเปิดประตูเวลาเข้าออก กวาดใบไม้ ตัดหญ้า ดูแลสโมสร (ที่ไม่ค่อยได้ใช้)
อีกหน่อย ลูกหลานเรา คงได้จ่าย ค่าส่วนกลางอำเภอ หรือจังหวัด เพื่อเป็นค่าตำรวจ ที่มายืนดูแลข้างถนน ค่ากวาดใบไม้ ตัดต้นไม้ รอกท่อน้ำถนน ไปอยู่ ป่า กันดีไหม แต่คงต้องเป็น ป่า ประเทศอื่น แล้วหละ เพราะเดี๋ยวก็ออก กฎหมายค่าส่วนกลาง ป่า มาอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น