นิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรร นอมินี ภาค 2

จากประสบการณ์ หมู่บ้านของดิฉันเอง พบว่า ได้มีการผลักดันอย่างมาก ในการตั้งนิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรร โดยเบื้องหลังคือบริษัทเจ้าของโครงการ มี่พยายามผลักดันกลุ่มผู้อยู่อาศัยที่มีสัมพันธภาพอันดี กับตนเอง หรืออาจเคยเป็นพนักงานเก่าของตน และได้ซื้อบ้านมาในราคาพิเศษ  มีการดูแลซ่อมบ้านให้เป็นอย่างดี (เช่น ซ่อมบ้าน ซ่อมแซมถนน อุดรอยร้าวตามขอบทาง หรือพื้นถนนหน้าบ้าน เฉพาะคน) เพื่อจัดตั้งเป็นกรรมการชุดแรก  และทำการส่งมอบ ทรัพย์สินส่วนกลาง โดยการตรวจรับแบบหลวมๆ เป็นพิธี ไม่ต้องซ่อมแซมส่วนที่เสียหาย ส่งผลให้ไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายในการซ่อม และตัดตอนความรับผิดชอบไปอย่างลอยนวล ต่อจากนั้นคนเหล่านี้ ก็จะได้ สัมปทานในการขูดรีด อย่างถูกกฎหมาย โดยอ้าง พรบ.จัดสรรที่ดิน 2543 จัดทำการประชุม ลวงโลก ปลอมลายเซ็น ใช้หนังสือมอบอำนาจที่ไปหลอกมาจากลูกบ้าน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในการออกกฎ ที่มีแค่กรรมการเพียง 2-3 คน สมรู้ร่วมคิดกัน การใช้ยาม แม่บ้าน มีลักษณะการว่าจ้างแบบไม่ได้จ้างบริษัท เพราะอ้างว่า ต้องการลดค่าใช้จ่าย แท้ที่จริง ก็เพราะต้องการได้ค่าหัวคิว และสะดวกในการออกคำสั่ง ในงานที่ไม่เกี่ยวข้องกับหน้าที่ การจัดซื้อ สังเกตได้ว่า โครงการที่มีเจ้าของโครงการเดียวกัน เป็นไปในรูปแบบเดียวกัน เช่น ตอนโฆษณา เจ้าของโครงการบอกว่า จะมีประตูรีโมท ตอนตั้งนิติฯ ก็ทำเป็นละเลย ไม่ทวงถามจากเจ้าของโครงการ ต่อมาไม่นาน ก็เอาเงินกองกลาง ไปจัดซื้อไม้กระดกอัตโนมัติมาหน้าตาเฉย ซึ่งก็พบว่าเผอิญซื้อพร้อมๆกันทุกโครงการ แบบและยี่ห้อเดียวกันเป๊ะ เรากำลังตกเป็นทาส ใช่หรือไม่ เราที่เป็นคนทำมาหากินสุจริต อยากแค่อยู่ในบ้านที่สงบสุข แต่มันก็มีพวกเหลือบ ที่เห็นช่องโหว่ของกฎหมายในการเสวยสุข ไม่รู้จะไปร้อง กับเทวดาหน้าไหน มีแต่ความเศร้า ได้แต่ก้มหน้าทนรับกรรม กรรมที่เกิดมาโง่เขลาเบาปัญญา ไร้ซึ่งเส้นสาย อำนาจ วาสนา ต้องตกเป็นเบี้ยล่าง อยู่ในบ้านด้วยความหวาดกลัว คนเหล่านั้น มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะได้เงิน หิวกระหายและหิวโซ ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา ทำตัวเปรียบเป็นอันธพาลหรือนักเลงคุมซอย ยิ่งกว่าสัมปทานโทรศัพท์มือถือ หรือ 3G ก็คือ สัมปทานค่าส่วนกลาง นิติบุคคลมู่บ้านจัดสรร ได้แต่คิดถึงความไม่ยุติธรรม แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดี …